Колку чини едно излегување?! Или- Зошто не останале пари за зимница и оваа година?

Како и секој голем нереализиран писател на кого мудрите мисли му завршиле на статус на Фејсбук или евентуално во некој локален часопис, ќе појдам од себе!

Навидум сум обичен човек во женски род. Уредно средена коса, бела кошула, скромно здолниште-моите професионални амбиции не ги живеам на Вол Стрит туку во Скопје. Канцеларија од четири неискречени sида, овенат фикус, неколку компјутери со неапдејтиран софтвер, поткинати постери за влез на Македонија во ЕУ, класери со прашина и стандардни дијалози од типот “ќе дадат ли плата” и  “петок”. На први и во петок обично поминува сé. Први е за да се наполни фрижидерот до кај седми-осми и да се уплати спортска, а петок e за да заборавиш на претходната недела и за секојдневните Скопски сивила како од романите на Чехов фиктивно да се преселат на Менхетн. Во петок се оди во град! Штом падне ноќ цела беда од овој град се стемнува како театарска бина меѓу чинови и на сцена доаѓа ноќниот живот со сиот свој гламур, кич, фолк, андерграунд, калдрми, подиуми и рефлектори. Скопје го бива само ноќе!

Колку чини едно излегување во Скопје? Многу јасно, зависи од тоа колку пиеш и што пиеш. Еве неколку категории на конзумирачи на алкохол:

1) Она пие исклучиво Baileys или Martini, не повеќе од две чаши бидејќи врска нема од толеранција на алкохол, а и мора да внимава на калории

2) Она пие битолски џус со една коцка мраз за да не се разредат витамините (се прави од посебна сорта на портокал кој се одгледува само во Битолската околија, а ако случајно портокалот не успеал што е ретко се додава поголема количина на лимонтус во концентратот)

3) Она пие бело вино по две мали шишенца од 0.25 л., во главно добро поднесува алкохол, а во вино се разбира колку јас во лига на шампиони, очигледно штом воопшто го нарачува бидејќи квалитетно бело вино во мала амбалажа во Македонија не постои

4) Она пие за да заборави, ова значи дека најчесто пие што и да е само за да се направи труп. Причина за тоа се социоекономските збиднувања дома и во регионот, дечкото пак и раскинал, нејзините се скарале, Македонија не влезе во НАТО, баба е во старачки дом. Она секогаш си има причина да си пие и точка.

5) Она пие квалитетни пијалаци. Прво поради тоа што не сака да се чувствува лошо следниот ден, а второ поради тоа што се грижи за својата јетра бидејќи знае дека цел живот ќе пие

6) Он пие зашто се сега со другарите у град ова она и се знае дека се пијат по 5-6 скопски пива на вечер

7) Он пие виски зашто со пура и мерцедес не оди чај

8) Он не бира што пие бидејќи е алкохоличар. Точка.

Ќе се сложите со мене дека македонскиот пристап кон консумирање на алкохол е во главно несофистициран. Ретко има добри познавачи на алкохол, во главно се пие за да се опие,  Ð½ÐµÐ´Ð¾ÑÑ‚асува рафинираност во пристапот или оној симпатичен снобизам на уживање во вино како социјален чин кој на пример го имаат Французите или онаа пивска пикник култура на Чесите и Германците. Единствениот наш автентичен чин би бил меанското мезење.  

Ако се земе предвид горе наведеново и се направи една груба статистика заклучокот е дека едно излегување чини три пијалаци со вкупна вредност од 500 денари (да речеме дека просечна вредност на еден пијалак е 150 денари). Одење на кино, вечера и частење на партнер не се смета. Ако оваа вредност се помножи со веројатноста дека едно лице би излегло три пати во неделата и ако се додадат патните трошоци, значи дека неделното излегување би чинело 2000 денари, што вкупно би чинело 8000 денари месечно. Машала! Првата заблуда која ни паѓа на ум е дека цената на пијалоците е висока. Не е бидејќи имаме најниска цена на домашно пиво во Европа. Но, ако на ова додадеме дека просечната плата во месец Јуни 2013 година според државниот завод за статистика изнесувала 21 000 денари тоа значи дека секој уреден излегувач во град би требало повеќе од една третина од своите приходи да ги даде на ноќен живот. Што би рекла баба ми, “а кај е за се сметки”, “што ќе се јаде”, “зимница” и “иди фрлај парите по кафани”. Секоја чест за сите пијачи на џус со една коцка лед,  Ð¾Ð½Ð¸Ðµ кои сеуште се трезнат од претходното излегување и оние што цел живот имаат испитна сесија. 

Во 2011 година Светската Здравствена Организација објави листа на земји по консумација на алкохол. Верувале или не Македонија беше рангирана како 66та земја на листа од вкупно 187 земји. Пред нас се секако Балтичките земји, земјите од Северна и Западна Европа како и економски појаките земји како САД, Бразил, Нов Зеланд, Австралија. Подолу на листата се во главно економски посиромашните земји и муслиманските. Аналитичарите во оваа област велат дека нивото на консумирање на алкохол најчесто е во корелација со економскиот развој на земјата, обичаите, климата и религијата. Ако оваа статистика се спореди со стапката на невработеност и сиромаштија рангирани на светско ниво, Македонија е на врвно 21 место по невработеност и 66 место по стапка на сиромаштија. Логиката би била дека колку се овие две стапки поизразени до таа мера и потрошувачката (во случајов и на алкохол) би требало да биде помала. Но ете ние сме таква нација, пијам за да заборавам дека сум невработен и дека живеам во една од најсиромашните земји. 

Во Македонија трошоците за живот и за вечерните излегувања не се воопшто високи. Евидентно ниски се приходите и стапката на невработеност кои не можат да ги задоволат потребите на стандарден урбан живот. Сепак ноќниот живот е главниот адут на нашиот град. На крајот на краиштата, излегувањето е трошок но убавиот провод е бесценет.