PокерÑки наÑтроен хипи-готвач и ÑветÑки патник

Во време кога Ñекој некој патува во ÑтранÑтво и му текнува да Ñними клип за локалната храна во земјата која ја поÑетил, кога рецепти за егзотични јадења Ñе појавуаат на Ñекој чекор,
кога Ñекој некој што уÑпеал да оÑлабе 47 кила за една година и Ñега е екÑперт кој им помага на луѓето, па ги тера да јадат барен карфиол (зошто инаку оÑтанатите навиÑтина не знаат да направат разлика меѓу јаболко и хамбургер), жива Ñреќа што има некој што може тоа да го види од далеку, да го протолкува иронично и ÑаркаÑтично, и да поÑлужи како еден вид на ,,глаÑот на разумот’’ барем кога Ñтанува збор за добро јадење, здраво живеење и патување.
Ðешто помеѓу Ðорџ Карлин и Ðулија ЧајлдÑ, Ентони Бордејн, Ñтана репер за оние што патуваат, пишуваат за храна, и ги Ñоопштуваат работите такви какви што Ñе! Кој уÑпеал да го ,,фати’’ на ТВ, знае дека Ентони патува наÑекаде низ Ñветот, и оттаму пренеÑува автентични иÑкуÑтва. No Reservations го направи овој 57 годишен Њујорчанец ÑветÑки познат, а тој за возврат му даде на Ñветот неверојатни понирања во култрата на одредена земја, но Ñетоа тоа предадено на едно неверојатно прибрано, разумно ниво, каде уличните готвачи Ñе Ñтавени на иÑто ниво како и оние кои работат во елитни реÑторани, каде домашните екÑперименти и квалитетот на домашно подготвената храна имаат предноÑÑ‚ над онаа милиметарÑки прецизно зготвената во реÑтораните Ñо 5 звездички.
Кога гледате епизода на No Reservations не учите Ñамо што јадат жителите на Сао Паоло или Токио, не Ñе запознавате единÑтвено Ñо убавините на главните градови, туку дознавате и кои Ñе Ñоцијалните предизвици во одредени земји, дознавате како Ñе крои урбаната култура и кои Ñе тие што ја Ñоздаваат, дознавате кои Ñе најдобрите улични локални ,,фаÑÑ‚-фуд’’ меÑта, Ñе Ñоочувате Ñо културата на таа земја во целоÑната ÑмиÑла на зборот, и јаÑно ви е дека културата не завиÑи Ñамо од етаблирани програми, туку и од обични, Ñекојдневни луѓе, кои Ñе Ñоочуваат Ñо иÑтите работи како вие и Ñ˜Ð°Ñ - како да Ñе направи Ñекојдневието подобро и поубаво преку нашата работа и работите за кои Ñме паÑионирани.
Ентони Бордејн оттука, за мене, е детÑка радоÑÑ‚ кога го начекувам на ТВ. Едно нешто што е очигледно во неговите емиÑии, е дека добрата храна никогаш не може да биде Ñпремена за половина Ñаат – таа изиÑкува време и внимание, Ñвежи ÑоÑтојки и одредено познавање како ÑоÑтојките и мирудиите ,,комуницираат’’ меѓуÑебно. Ðо иÑто така ме бендиÑува Ñпоредбата, Ñкоро Ñекогаш приÑутна во неговите емиÑии, помеѓу она што го нуди најдобриот реÑторан во меÑтото, предмет на негова поÑета, и на она што го готви, на пример некоја мајка-готвач на некој од неговите домаќини. ИÑто така, она што ми го задржува вниманието кога му ги гледам емиÑиите, е што Ñекогаш поÑетува угоÑтителÑки објекти што ние тука би можеле да ги наречеме ,,градÑки меани’’.
Ðа пример, дел од емиÑијата Ñнимана во МекÑико Сити зборува и за некој дотичен, локален реÑторан, воден од иÑтото ÑемејÑтво веќе 3 генерации, кој подготвува домашна храна (во големи казани нели, Ñо пунички бабички кои знаат колку од што да Ñтават во манџата) и кој го поÑетуваат луѓе од работната клаÑа, кој е омилен реÑторан за генерации МекÑиканци, кој Ñе’ уште ги подготува јадењата ,,по рецептот на баба’’, но кафеана во која нема да видите криÑтални ÑервиÑи и Ñребрен еÑцајг, ниту пак поÑебни чаши за вода и вино. РеÑторанот повеќе личеше на онаа мензата од минатото кај Средно Музичко, но беше преполн Ñо луѓе, дури и во 5 наутро. Чаршафите беа мушами, тањирите и чашите метални (како од градинка), но храната делуваше боженÑтвено, возвишено и многу, многу, вкуÑно.
Ентони Мајкл Бордејн е роден на 25ти Јуни 1956. Во 1978 Ñе здобива Ñо диплома од КулинарÑкиот ИнÑтитут на Ðмерика, и работел како главен готвач во многу реномирани реÑторани. Едно од најпознатите меÑта во кои работел е Brasserie Les Halles, во Њујорк Ñо кого Ñе’ уште ги одржува Ñвоите контакти. Во поÑледниве деÑетина години, Ентони Бордејн е Ñлавен поради неговите телевизиÑки ангажмани. Имено, во 2005 почнува да ги води No Reservations, а подоцна и The Layover, емиÑија во која ги иÑтражува најдобрите меÑта за јадење во период од 48 чаÑа, одноÑно макÑимумот период кој можете да го поминете чекајќи авион. Тој е и автор на книгата Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly издадена во 2000.
Ðеговата кулинарÑка паÑија и неговиот поÑебен Ñензибилитет можеби доаѓаат од фактот што неговите баба и дедо од татковата Ñтрана биле Французи. Тој од мал го зборува јазикот и има поминато многу лета во родното меÑто на дедо му. Ðеговата мајка, од друга Ñтрана, работела како уредник во Њујорк ТајмÑ, па оттаму другарувањето Ñо пишаниот збор. Самиот тој кажува дека раÑтел без религиозно образование, но дека неговите претци биле Католици од едната Ñтрана, и Евреи од другата.
Во 2001 ја пишува Ñвојата втора книга, наÑловена A Cook’s Tour, приказ на неговите кулинарÑки и патувачки иÑкуÑтва низ Ñветот, како дел од Ñоработката на телевизиÑката Ñерија наÑловена The Nasty Bits, првпат прикажана во 2006. Ðо тој не заÑтанува тука, и продолжува да ги пишува Anthony Bourdain's Les Halles Cookbook, кулинарÑките миÑтерии наÑловени Bone in the Throat и Gone Bamboo, фикција опишана како хипотетичка иÑториÑка иÑтрага Typhoid Mary: An Urban Historical, и No Reservations: Around the World on an Empty Stomach. Ðеговата поÑледна книга, продолжение на ,,Доверливо од кујната’’, беше објавена во 2010.
Бордејн не заÑтанува Ñамо на пишувањето и готвењето. Во текот на Ñвојата кариера, бил дел од жирито на програми поÑветени на оценувањето авионÑка храна, а неговиот блог каде тој зборува отворено за она што актуелно Ñе Ñлучува во Ñветот на ÑветÑките кујни е меѓу најпоÑетените.
Тој важи за ,,лошото момче’’ во универзумот на ,,патувачките готвачи’’ и е оÑобено познат по уличниот јазик, ÑаркаÑтичните коментари и пцовките. Познат е и како екÑпериментатор, во животот и во профеÑијата. Кажува дека на Ñвоите патувања пробал овчи теÑтиÑи во Мароко, ларви од мравки во Пуебла, МекÑико, Ñирови очи од фока како дел од традиционален инуитÑки лов, дека има изедено цела кобра (вклучувајќи го живото Ñрце, крвта и меÑото) во Виетнам... Како и да е, Ñпоред неговите ÑопÑтвени зборови, најодвратното нешто што некогаш го пробал е пилешки Ñендвич од МекдоналдÑ, иако има кажано дека неизмиениот ректум од дива Ñвиња во Ðамибија и ферментираната ајкула на ИÑланд Ñе едни од ,,најлошите оброци во неговито живот’’.
Ðо Бордејн не крие кој е, ниту што е, ниту покажува знаци на жалење или Ñрам поради нешто што правел во минатото. СвеÑен дека Ñо текот на времето, како што и Ñлавата Ñе’ повеќе го удирала во глава, и Ñамиот тој Ñтанува еден од многуте во машинеријата што имаат ,,нешто ново и невообичаено’’ да кажат, а во Ñуштина пренеÑуваат празни пораки, тој барем Ñе оÑмелува за тоа глаÑно да проговори, да Ñи дозволи Ñамо-ревизија, лично преиÑпитување и тоа да го направи пред Ñите. Покрај ваквиот негов Ñтав, поÑтојаното пушење цигари и конзумирање алкохолни пијалоци, не би требало да не’ изненади.
Овој рокерÑки наÑтроен, хипи-готвач, Ñо умешноÑÑ‚ работите да ги каже Ñирово но Ñочно и Ñо виÑтинÑките зборови, не полага Ñметки никому, па ниту на неговата публика, и уште ќе Ñе погрижи Ñите да разберат за тоа. Во книгата ,,Доверливо од кујната’’ зборува за времето кога работел во елитен реÑторан во њујоршкиот кварт Сохо во раните оÑумдеÑетти. ’’Бевме ,,Ñредени’’ цело време, криејќи Ñе во големиот фрижидер Ñекогаш кога ќе ни Ñе пружеше шанÑа да ,,концептуализираме’’.
Тој пишува како кокаин, хероин и марихуана биле ÑоÑтојките кои им помагале да донеÑат било каква одлука во кујната, па уште Ñпоменува и пÑихотропни печурки потопени во мед, кориÑтени како заÑладувач за чај.
Говорот на Бордејн е Ñекогаш обележан Ñо критика кон популарните готвачи и изрази кои пренеÑуваат иритација предизвикана од комерцијализмот на познатите готвачи во реÑторантÑката индуÑтрија и нејзиниот недоÑтаток на аветентичноÑÑ‚, но не му фалат зборови кога треба да ги пофали готвачите на кои им Ñе воодушевува. Што Ñе однеÑува пак до Ðулија Чајлд, Бордејн има изјавено дека таа ,,влијаела на начинот на кој израÑнал и (неговиот) целоÑен вредноÑен ÑиÑтем’’.
Појави како вегетаријанизам и луѓе кои Ñе оддаваат на веганÑка иÑхрана, за Ентони Ñе ,,лукÑуз од развиениот Ñвет’’ и го Ñмета животниот Ñтил на ваквите како неприÑтоен по Ð¾Ð´Ð½Ð¾Ñ Ð½Ð° жителите на многу земји кои ги поÑетил. За него, вегетаријанизмот е нешто повеќе кога Ñе работи за Ñлучајот на Индија и нивните религиозни убедувања, но признава дека Ðмериканците јадат премногу меÑо и нездрава храна, и им Ñе воÑхитува на оние вегетаријанци кои забораваат на тортурите на закланите животни, кога Ñе оÑмелуваат да вкуÑат меÑо Ñо цел да не ги навредат оние кои ги примаат на гоÑти.
Борденовиот музички Ð²ÐºÑƒÑ Ðµ иÑто така јавно иÑкажан. Книгата ,,Ðепријатни делови’’ е поÑветена на The Ramones – американÑки панк рок бенд, формиран во 1974 год. Се чини дека панкот во голема мера го одредил животот на овој познат патник-готвач, па така тој пишува и за The Stooges, Dead Boys, The New York Dolls… Во епизодата на No Reservations од 2006, Ñнимена во ШведÑка, Бордејн јаÑно и глаÑно кажува дека ја презира музиката на ÐББÐ. Од друга Ñтрана, гоÑти во таа епизода е рок бендот Queens of the Stone Age, а нивни пеÑни го Ñочинуваат Ñоундтракот на таа емиÑија.
Ентони Бордејн е адвокат на идејата дека традиционалната или ,,ÑелÑка’’ храна има виÑока вредноÑÑ‚ и добар вкуÑ, вклучувајќи ги Ñите делови од дотичното животно, кои не Ñе навикнати да ги конÑумираат граѓаните во СÐД во 21от век. Тој иÑто така отворено зборува за фактот дека голем дел од готвачите во СÐД, па дури и оние кои работат во елитни реÑторани, доаѓаат од МекÑико или Еквадор, не Ñе доволно евалуирани во Соединетите Држави, ниту пак Ñе доволно платени, иако токму тие Ñе ђржта на реÑторантÑката индуÑтрија во СÐД.
Токму затоа ми Ñе допаѓа Ðнтони Бордејн, што нема да ви ја прикаже Ñамо храната, туку и реÑтораните, оние кои ги поÑедуваат, начинот на кој добавуваат ÑоÑтојки, од што им Ñе ÑоÑтојат животите токму на оние кои вредно работат, какви Ñе Ñоцијално-економÑките прилики и зошто Ñе такви. Ми Ñе допаѓа затоа што дава широка Ñлика на нештата, а не Ñамо ограничена, добро нашминкана и површна Ñлика на најпознатото традиционално јадење, на Мадеира на пример..
Епизодата што тој ја Ñнимил во Бејрут, во моментот кога избива ЛибанÑкиот-ИзраелÑки конфликт беше номинирана за Еми во 2007, поради начинот на кој беше Ñнимена и карактерот на информациите Ñодржани во неа. Имено, епизодата вклучува интервју Ñо ÐмериканÑко-ЛибанÑко ÑемејÑтво затечено во Бејрут, Ñнимено во хотел покрај Ñамиот брег, како и Ñнимки од целата Ñитуација, кои не биле предвидени Ñо Ñценариото, вклучувајќо Ñнимки од нивни Ñредби Ñо поддржувачи на Хезболах, времето поминато во хотел додека чекаат веÑти за тоа како ќе бидат евакуриани, како и бегÑтвото на целиот тим потпомогнато, наводно од чиÑтачка во хотел. Ðа крајот, продукциÑкиот тим на Бордејн и други ÐмериканÑки државјани Ñе евакуирани од Ñтрана на ÐмериканÑки маринци.
ГореÑпоменатото говори дека кај него поÑтои одредена ÑмиÑла за интегритет, приоритет и морална вредноÑÑ‚. Се чини дека како Ñтарее, така Ñе’ повеќе Ñе поÑветува на подлабоки и ÑуштинÑки теми, отколку егзотични јадења. Во 2012, Бордејн изјавува дека ќе го напушти Травел Чанел, за да води емиÑија на Си-Ен-Ен наÑловена: Ðнтони Бордејн: Ðепознати Делови, која премиерно започна да Ñе прикажува во Ðприл минатата година.
И овој пат, позади фокуÑот на различни кујни од различни делови за Ñветот, Бордејн пренеÑува и ÑопÑтвено доживување на иÑтите тие меÑта. Секако дека не Ñе воздржува од доÑетливи коментари, понекогаш зачинети Ñо улични изрази, но говори за она што виÑтинÑки го тангира човекот во општеÑтвото од конкретната земја. Така на пример, во епизодата поÑветена на Детроит, градот во кој беше Ñтационирана кичмата на американÑката автомобилÑка индуÑтрија, а кој Ñе’ повеќе и повеќе пропаѓа откако го погоди финанÑиÑката криза и откакко значителен дел од наÑелението Ñе отÑелил, Бордејн зборува за Ñоцијалните проблеми кои го тиштат Ñите во обединетите држави и ги потенцира Ñоцијално-економÑките неприлики и лошиот менаџмент.
Тој повторно дава една човечка, земна перÑпектива за тоа што Ñе Ñлучува таму, и како локалците уÑпеваат да ги иÑтераат тешките времиња организирајќи заеднички ручеци на кои учеÑтвува целото маало. Во овој поглед, Ентони е единÑтвен, и до Ñега неповторлив.
Мојата идеална замиÑла е дека еден ден ќе Ñе заинтереÑира и за иÑторијата на ќебапчињата во чаршија, и начинот на кој подготвуваме ÑелÑко меÑо. Дека ќе Ñака да дознае зошто имаме ваков градÑки центар каков што имаме, и што правиме ние, обичните да Ñе вклопиме во него. Така Ентони, немајќи друга работа, ќе дојде да не’ поÑети, а Ñ˜Ð°Ñ ÑœÐµ го шетам наоколу...:)
- Свадби
- Man’s style
- ÐЕГОВОТО ВЕЛИЧЕСТВО- МЕÐИ
- How not to live
- Bar CODE br.7





Коментари (0 Пратено):
Прати го коментарот